Je begint je tocht in een heidelandschap dat er uit ziet als een plaatje. De route loopt bergop en bergaf door de heuvelachtige heide van Fischbek. Bij de grens tussen de deelstaten Hamburg en Nedersaksen loop je het donkere bos binnen met zijn loofbomen en dennen. De weg gaat steil naar beneden, om dan weer omhoog te klimmen. Je passeert de Tempelberg en de Karlstein, een grote zwerfkei, in het schaduwrijke beukenbos. Je loopt verder naar Langenrehm, het eerste typische heidedorpje op deze route. Via mooie wegen langs de bosrand en over heuvels kom je eerst door Steinbeck, voordat je Buchholz bereikt. Als je nog tijd over hebt, moet je beslist een kijkje nemen bij de historische windmolen in Dibbersen.

Van Buchholz i.d. Nordheide is het niet ver naar de Höllenschlucht. Na de ‘Hel’, een diep uitgesneden droog dal, loop je verder omhoog naar de Brunsberg met zijn bloeiende heide en jonge berken.  Zandwegen voeren door het bos. Over smalle paadjes bereik je de ‘Pferdekopf’, een heuvel die als een kegel oprijst aan de noordelijke kant van het Büsenbachtal. De weg langs bosbessenstruiken loopt steeds verder het donkere bos in. Nog voordat je bij de eerste huizen van Handeloh bent gekomen, kruist  de Heidschnuckenweg de rails van de ‘Heidebahn’. Als je de rails volgt, kom je vanzelf in het centrum.

De weg loopt een beetje bergaf naar het dal van de Seeve, verdwijnt in het bos en komt toch steeds weer dicht bij de rivier die zich in eindeloze lussen een weg zoekt door het moerasige dal. Je loopt door dit ‘oerwoud’ tot bij de aanlegplaats aan de Seeve. De route splitst hier. Rechtdoor, langs de oever van de rivier, voert een variant van de route naar Wehlen en vandaar verder over de heide van Wehlen naar Wesel. Linksaf, over de oever, loopt de route dicht langs de rand van het heidegebied van Inzmühlen en later ook van de heide bij Wehlen om vervolgens uit te komen op de route naar Wesel. In het centrum van Wesel staat het ‘Hexenhaus', een oud bakhuis. Het bos maakt nu plaats voor het open heidelandschap bij Wehlen. De route langs de oostelijke bosrand biedt een weids uitzicht over de glooiende  heidevelden. Aan het einde van de etappe bereik je Undeloh met zijn 800 jaar oude kerk die is opgetrokken uit veldstenen.

Vlak na Undeloh wandel je door uitgestrekte heidevelden. De Heidschnuckenweg voert naar het Radenbachtal, een van de mooiste dalen op de heide. Om het landschap te onderhouden grazen hier ‘Wilseder Rote', een rundersoort, en Dülmener wilde paarden. Je passeert eerst nog Wilsede, een markant heidedorpje waar paarden in plaats van auto's het straatbeeld bepalen, voordat je naar de Wilseder Berg (169 m) loopt, het hoogste punt van de Noord-Duitse Laagvlakte. Vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over het landschap. De afdaling is aanvankelijk steil, maar dan wordt de weg al snel weer vlakker. In het dal ligt een klein stuwmeertje. Na de brug over de Haverbeeke is het niet meer ver naar Niederhaverbeck.

Na de brug over de Haverbeeke loop je rechtdoor naar de heide, in zuidelijke richting.

Je passeert de Wulfsberg en op weg naar de heide bij Behringen kom je door het gebied waar de Brunau ontspringt. Na Behringen volgt het pad het kronkelende verloop van de oevers van de Brunausee. Later wordt het dal ruimer en je moet steil omhoog naar de Borsteler Kuhlen, een wild landschap van heide en jeneverbesstruiken. In Hützel kom je nog een keer heel dicht bij de Brunau voordat je voorbij aan het oude Kerkhof, de Schäferplatz, in het centrum van Bispingen bereikt.

Je loopt langs de Wümmeberg door het dal van de Haverbeeke. De Spitzbubenweg begint bij het lage bruggetje over de Wümme. Je volgt het smalle paadje dat Niederhaverbeck en Schneverdingen verbindt. In het begin bewandel je een schaduwrijk bospad. Als je de grote weg bent overgestoken, volg je de route over de weidse Osterheide. Voor je bij Schneverdingen komt, maakt de Heidschnuckenweg eerst een grote bocht in zuidelijke richting en draait vervolgens naar het oosten. Als je besluit het Pietzmoor te bezoeken, kun je kilometers ver over houten vlonderpaden door het veengebied dwalen. Het vlonderpad op de Heidschnuckenweg loopt dwars door het veengebied bij Möhr. Via de zuidelijke uitlopers van de Osterheide bereik je eerst de Tütsberg en vervolgens Behringen. Hier komt de routevariant bij de Heidschnuckenweg uit.

Via het dal van de Luhe verlaat je op de Heidschnuckenweg het heidedorpje Bispingen met zijn Ole Kerk, die uit 1353 dateert. Het smalle paadje kronkelt onder schrale sparren tussen bosbessen- en heidestruiken door. Je bereikt al snel de Kreuzberg en de laatste grote deel van de Nordheide waar niet veel mensen komen. Het volgende tussendoel is het Heide Park Resort, voordat je verder loopt naar het dal van de Böhme. Langs de oostelijke oever van de Böhme loop je door een heuvelachtig terrein en over steeds smaller worden wegen in de richting van Soltau. Via het Böhme-Familienpark bereik je uiteindelijk de dorpskern.

Via het dal van de Luhe verlaat je op de Heidschnuckenweg het heidedorpje Bispingen met zijn Ole Kerk, die uit 1353 dateert. Het smalle paadje kronkelt onder schrale sparren tussen bosbessen- en heidestruiken door. Je bereikt al snel de Kreuzberg en de laatste grote deel van de Nordheide waar niet veel mensen komen. Het volgende tussendoel is het Heide Park Resort, voordat je verder loopt naar het dal van de Böhme. Langs de oostelijke oever van de Böhme loop je door een heuvelachtig terrein en over steeds smaller worden wegen in de richting van Soltau. Via het Böhme-Familienpark bereik je uiteindelijk de dorpskern.

De kerktoren als hoogste punt van Wietzendorf heb je achter je gelaten en je loopt nu verder door het dal van de Wietze. De lange zandweg in het bos met loofbomen, sparren en bosbessen komt uit bij een zevenarmige wegwijzer. Na Hohenbackeberg kom je via een smal paadje bij de Wietzer Berg. Hier is een grote zwerfkei opgesteld ter ere van Hermann Löns, de dichter die in zijn werken de heide heeft beschreven. Hier heb je een prachtig uitzicht over de uitgestrekte heidevelden en het dal van de Örtze. Via de Wietzesteg bereik je Müden (Örtze). Het schilderachtige heidedorpje heeft zijn authentieke charme bewaard en geldt als een van de mooiste plekjes op de Lüneburger Heide.

Van Faßberg voert de route naar het dorpje Schmarbeck met zijn oude boerderijen en machtige eiken. Het zanderige pad kronkelt om de talrijke jeneverbesstruiken in een van de grootste en mooiste jeneverbesbossen van Europa. Als je de Schmarbeck hebt overgestoken, kom je bij een afsplitsing van de Heidschnuckenweg die naar Oberohe voert en het heldere water van de grindgaten van de Große Heide. Vandaar bereik je de grote heide van Neuohe. Aan de rechterkant duikt eerst de groeve van Schmarbeck op en vervolgens de Dübelsheide. De Heidschnucken (typische heideschapen) laten overduidelijk horen dat zij er ook zijn. De weg volgt de rand van het bos. Dan verdwijnt hij als pad in het loofbos. De route loopt verder over het fietspad naar de boerderijen van Gerdehaus. Hier pas kun je het kleine Sothrieth beekje oversteken zonder natte voeten te krijgen. Eerst moet je nog even door het bos en dan wordt het gebied duidelijk heuvelachtiger. De top van de Haußelberg is een ideale plek om even uit te rusten. Het uitzicht hier is prachtig. Dan loop je weer verder door de bossen totdat je bij het open landschap van de heide van Oberohe komt.

Vanuit Faßberg loopt de route naar het dorp Schmarkbeck met zijn oude boerderijen onder de machtige eiken. Het zanderige pad loopt in een bocht om de talloze jeneverbesstruiken heen in een van de grootste en mooiste jeneverbesbossen van Europa. Nadat je de Schmarbeck beek bent overgestoken, buigt de variant af van de Heidschnuckenweg die naar Oberohe naar de voormalige kiezelgoerafgravingen met de glasheldere plassen en naar de Große Heide voert. Aan de rechterkant volgt dan de groeve van Schmarbeck en vervolgens de Dübelsheide. Overal hoor je blatende schapen. De route volgt de bosrand om dan in het loofboombos te verdwijnen. Je loopt over het fietspad in de richting van de boerderijen van Gerdehaus. Hier kun je de Sothrieth, een klein beekje, droogvoets oversteken. Na een korte wandeling door het bos zul je zien dat de route duidelijk heuvelachtiger wordt. Boven op de top van de Haußelberg heb je een mooi uitzicht en kun je heerlijk uitrusten. De tocht gaat verder door de bossen, die uiteindelijk plaats maken voor de heide van Oberoh.

Bij de markante beuk verlaat je de heide van Oberohe, een van de grootste samenhangende delen van de Südheide. Even later kom je bij de splitsing naar het station van Unterlüß. Je loopt door een sparrenbos verder tot bij de heide aan de voet van de Schillohsberg. Het heide-belevenispad geeft een interessante indruk van de geschiedenis van dit eeuwenoude cultuurlandschap. De route loopt eerst heuvelop, dan weer heuvelaf langs de bosrand. Een pad loopt heuvelaf naar Lutterloh. Later loop je langs de rand van de heide bij Lutterloh rechtstreeks in westelijke richting, door afwisselende sparrenbossen, naar het dorpje Weesen.

De heide van Misselhorn strekt zich in een lange boog uit door het bos. Steeds weer heb je schitterende uitzichten naar alle kanten over de heide met haar typische zandpaden. Via een pad loopt de route over de heide naar een indrukwekkend dal. Dan worden de sparren dichter. Als je de grote weg hebt overgestoken, loopt de Heidschnuckenweg over een barrièrevrije wandelweg rond de idyllisch gelegen visvijver. Je kunt op een houten ligbank uitblazen voordat je begint aan het laatste korte stuk naar de Dehningshof die midden in het bos ligt.

Vanaf de Dehningshof zijn het nog geen twee kilometer voordat je de heide van Severlohe bereikt. Het terrein helt af in westelijke richting en is het laatste grote samenhangende heidegebied dat je op deze tocht tegenkomt. Vanuit Wildeck loont het de moeite een omweg te maken naar het natuurpark-informatiecentrum (NIZ) dat tien kilometer verderop te vinden is in het station van Eschede. Daar stopt ook de trein (Metronom) naar Celle-Hannover of Uelzen. Door een mooi en dicht loofbos loop je naar Scheuen en Groß Hehlen. Bij de bosvijver van Boye is de Aller niet meer ver. Je loopt nu rechtdoor naar Celle, het kasteel en het oude centrum met vakwerkhuizen die prachtig onderhouden zijn. Dit is ook het eindpunt van je avontuurlijke tocht.