De Schluchtensteig begint bij de katholieke kerk in Stühlingen, niet ver van de Zwitserse grens. Nog een foto maken bij de eerste informatiester van de Schluchtensteig en dan het dal in naar Weizen. Je volgt de rivier Wutach en loopt een stuk over de Schluchtensteig richting Grimmelshofen langs de beroemde trein 'Sauschwänzlebahn' (het varkensstaart-baantje) tot aan het museumstation Lausheim-Blumegg. Vandaar loop je bergop naar de Wutachflühen (Flüh betekent rots). Zo kom je in het onderste deel van het ravijn de Wutachschlucht die gekenmerkt wordt door steil omhoog rijzende rotspartijen, gigantische varens, met mos begroeide stenen en knoestige wortels. Bij dit stuk oerbos in het zuidelijke Zwarte Woud loop je deels over smalle paadjes die een echte uitdaging vormen. Aan het eind van de Flühe-route heb je nog een keer een schitterend uitzicht op het ravijn. Verder verloopt de weg nu heel gemakkelijk bergaf. Als snel loop je in de schaduw van bomen langs de uitdagende route omhoog naar het uitkijkpunt Buchberg (876 m). Daarna zijn de laatste kilometers van de etappe tot aan Blumberg kinderspel. (Je kunt de etappe verlengen met 7 km naar Wutach.)

De route begint met een uitdaging voor iedereen met hoogtevrees! Via trappen en ladders ga je van Blumberg door het kleine ravijn van de Schleifenbach met z'n waterval terug naar de rivier Wutach. Een kort stukje is het dal achter Achdorf wat liefelijker en niet zo ravijnachtig. Wie tijd en geluk heeft, kan hier bevers aan het werk zien, of ze op z'n minst horen dat ze bezig zijn. Achter de zagerij Wutachmühle verandert het landschap abrupt. Het dal wordt heel smal en de steile hellingen liggen dicht bij elkaar. Op sommige plaatsen blijft voor de wandelweg nog maar een smal randje over tussen loodrechte rotswanden en de snelstromende rivier. Je loopt langs de plaats waar de Wutach weer naar buiten komt. Even later later kun je een omweg maken naar de ruige en romantische Gauchachschlucht, bergafwaarts in de richting Bräunlingen-Döggingen (treinstation). Boven de oerbossen verrijzen rotspartijen, hoog boven je hoofd speelt de zon door het dichte bladerdak. Een indrukwekkend landschap waar je tot aan de Schattenmühle (bushalte) doorheen loopt. Je neemt daar de lijnbus naar Bonndorf of Löffingen, afhankelijk van waar je overnacht.

Al gelijk aan het begin loont het om even een kleine omweg te maken naar de dichtbij gelegen Lotenbachklamm. Vanaf de Schattenmühle tot aan de ingang van het ravijn zijn het maar een paar meter. Een paar stappen later zie je al hoe de eerste waterval tussen de dichtbij elkaar staande rotsen naar beneden ruist. Vlakbij de Schattenmühle loopt de Schluchtensteig steil de boshelling omhoog. Vervolgens verloopt de route over een aangenaam vlak stuk over de dalbodem en gaat dan nauwelijks merkbaar omhoog naar de noordelijke rand van het dal naar de Baar. Even pauzeren midden tussen de korenvelden en weides en dan weer terug naar het ravijn. Nu wordt het echt spectaculair. Je hebt het ruisen van de waterval amper gehoord, of je ziet de resten van het Räuberschlössle, roverskasteeltje, op een 80 meter hoge rots loodrecht boven het ravijn staan. Onder de dichtbij gelegen ruïne Stallegg dendert de Wutach over de stuwtrappen van de waterkrachtcentrale Stallegg. Via een bruggetje steek je de Rötenbach over die hier in de Wutach uitmondt. Dan volg je de Wutach stroomopwaarts. Dwars door het terrein bereik je de monding van de Haslach. Via een hoge brug steek je voor de laatste keer de Wutach over. Daarna draait de weg in de richting van de Haslachklamm, loopt omhoog naar de Höllochrots en bereikt kort daarna, via het tracé van de voormalige Haslachtalbahn, Lenzkirch. Door het stille Schwendetal is het vanaf het luchtkuuroord met al zijn tradities niet meer ver naar het eindpunt in Oberfischbach.

Vanaf de Bildstein die hoog oprijst uit de dennen- en sparrenbossen (1.134 m), het hoogste uitzichtpunt langs de Schluchtensteig, heb je een wijds uitzicht van de Feldberg over de diepblauwe Schluchsee tot aan de Alpen. Zigzaggend loop je bergaf naar het grootste meer van het Zwarte Woud. Tijd voor een frisse duik! Daarna loop je door de dichte bossen op de Schluchtensteig verder. Varens, mos en bosbessenstruiken staan langs de weg naar Muchenland. Er staan een aantal stokoude Zwarte Woud boerderijen tussen Oberem en Unterem Habsberg en Althütte. Nu gaat het duidelijk bergaf. Kort voor het einde van de etappe komen liefhebbers van ravijnen aan hun trekken bij de Windberg waterval. Vervolgens zie je midden in de bossen en bergen de dom St. Blasius opdoemen. De geweldige koepel hoort tot de grootste kerkkoepels van Europa. Het schitterende park tussen de oevers van de Alb en de dom is het spectaculaire eindpunt van een dag wandelen door stille bossen.

Je begint je tocht bij het Kneipp kuuroord St Blasien, dat in het diepe Albdal ligt en een erkend kuuroord is. Het is even doorbijten om de 1.039 meter hoog gelegen Lehenkopf met zijn houten uitzichttoren op te lopen. Maar goed dat er bij de Lusthausrots nog een keer tijd is om op adem te komen en rond te kijken. Zachte bospaden lopen vanaf de toren naar de eerste weides van Urberg en Dachsberg. Langs de weg via Rüttewies en Horbach naar de idyllische kloostervijver staan enkele boerderijen. De weg gaat via een korte helling naar de hoogvlakte en verder naar Ibach. Vanaf de heuveltop met zijn kruis heb je het mooiste uitzicht over Ibach met zijn schilddak-boerderijen en het Hotzenwald dat zich zuidwaarts uitstrekt tot aan de Alpen. Een panoramatafel geeft uitleg over de alpentoppen. Het landschap wordt weer anders. De Schluchtensteig zigzagt bergaf de Hohweraschlucht in. Het kleine met bomen begroeide ravijn laat maar weinig ruimte voor het pad en de Wehra, die bruisend naar het einddoel Todtmoos stroomt.

De zesde etappe van de Schluchtensteig loopt eerst rechts van de Wehra door een aanvankelijk niet zo spannend dal naar het zuiden. Voordat de wandelweg bij Au terugkeert naar het dal kom je eerste langs Schwarzenbach, een idyllische wijk van Todtmoos. Nadat je van oever hebt gewisseld kom je op een stuk waar de hellingen van het dal dicht bij elkaar staan. Aan de bergkant is het pad met kabels beveiligd. Je wisselt weer van oever en gaat nu rechts van de Wehratalschlucht naar het einddoel Wehr te lopen. Steeds weer zijn er uitzichten over ravijnen of landschappen aan de oostelijke zijde van het dal. Geleidelijk verliest de weg hoogte tot je via de stuwdammuur het Wehra-stuwmeer oversteekt. Dan kun je ontspannen de route langs de rivier uitlopen tot aan de Rathausplatz met het oude en nieuwe kasteel van de heren van Schönau in het centrum van de voormalige weverij- en textielplaats Wehr. Bij de infoster voor de Schluchtensteig kun je met dit prachtige panorama in de achtergrond nog een foto maken: je hebt het doel bereikt.